Nieuwtjes uit de praktijk
Zaterdag 29 mei was de traditionele rakustookdag voor de deelnemers van de keramiekgroepen. Om een beetje de sfeer te proeven zijn er foto's en verhalen! Tussen alle mooie foto's van een prachtige dag kunt u een sfeerimpressie lezen van een van de deelnemers.
Toen mij verteld werd over de rakustook dag op de praktijk zei ik direct: zo zeg dat klinkt spiritueel, is dat ook met een zweethut enzo? Het bleek juist iets super gaafs te zijn en al vrij vlug was mijn hele groepje op dagbesteding bezig met de prachtigste creaties voorbereiden , want wat kunnen zij hoofd voor hoofd fantastisch creëren !
In deze rare pandemie tijd en door de beperkingen vanwege mijn NAH is er weinig om naar uit te kijken, dus de rakustook dag werd mijn stip aan de horizon. Ik droomde er zelfs vooraf al over. Waar op de uitnodiging stond dat we een warme trui en dekentje niet moesten vergeten, scheen tot ieders vreugde de zon!
Bij aankomst leek het door de gezellige setting, locatie en rook net een leuke bbq.
De voorafgaande weken had ik op de dagbesteding bij createa het werkstuk voorbereid, het was al voorgebakken en geglazuurd. Op deze dag werd het afgebakken en door de rook gestookt. Een heel stoer proces!
Het was samen met de leukste groepsgenootjes genieten van elk werkstuk wat (soms roodgloeiend) tevoorschijn kwam. Ik voelde een soort trots van waar 'wij' toe in staat waren. Mijn werkstuk kwam er ook prachtig uit. Ik had een symbolische weergave van mijn gezin gemaakt. Toen er een hoofdje van het werk viel kon ik het uiteraard niet laten daar flauwe opmerkingen over te maken (hoofd stuk, nah, neurochirurg enzovoort) ik nam het mee naar huis en bekeek alle werken rustig in de groepsapp . Trots plaatste ik ook mijn werk daarop. Het hoofdje werd er ook vlug op gelijmd. Mijn man bleek een geboren neurochirurg in deze.
Net als bij een bbq herinnert de geur je de volgende dag aan een gezellig moment. Ik betrapte mezelf er op dat ik mijn neus tegen mijn kunstwerk hield om de geur op te snuiven even twijfelde ik: is dit nou hersenletsel of mijn oude hyper hoogsensitieve ik. De conclusie maakte mij erg blij: het was een combi. De geur leert mij over mijn nieuwe zelf, met hersenletsel maar met potentie tot nieuwe mooie herinneringen en de mogelijkheid om te creëren, ook wanneer er van alles aan mankeert en stuk is.
In deze rare pandemie tijd en door de beperkingen vanwege mijn NAH is er weinig om naar uit te kijken, dus de rakustook dag werd mijn stip aan de horizon. Ik droomde er zelfs vooraf al over. Waar op de uitnodiging stond dat we een warme trui en dekentje niet moesten vergeten, scheen tot ieders vreugde de zon!
Bij aankomst leek het door de gezellige setting, locatie en rook net een leuke bbq.
De voorafgaande weken had ik op de dagbesteding bij createa het werkstuk voorbereid, het was al voorgebakken en geglazuurd. Op deze dag werd het afgebakken en door de rook gestookt. Een heel stoer proces!
Het was samen met de leukste groepsgenootjes genieten van elk werkstuk wat (soms roodgloeiend) tevoorschijn kwam. Ik voelde een soort trots van waar 'wij' toe in staat waren. Mijn werkstuk kwam er ook prachtig uit. Ik had een symbolische weergave van mijn gezin gemaakt. Toen er een hoofdje van het werk viel kon ik het uiteraard niet laten daar flauwe opmerkingen over te maken (hoofd stuk, nah, neurochirurg enzovoort) ik nam het mee naar huis en bekeek alle werken rustig in de groepsapp . Trots plaatste ik ook mijn werk daarop. Het hoofdje werd er ook vlug op gelijmd. Mijn man bleek een geboren neurochirurg in deze.
Net als bij een bbq herinnert de geur je de volgende dag aan een gezellig moment. Ik betrapte mezelf er op dat ik mijn neus tegen mijn kunstwerk hield om de geur op te snuiven even twijfelde ik: is dit nou hersenletsel of mijn oude hyper hoogsensitieve ik. De conclusie maakte mij erg blij: het was een combi. De geur leert mij over mijn nieuwe zelf, met hersenletsel maar met potentie tot nieuwe mooie herinneringen en de mogelijkheid om te creëren, ook wanneer er van alles aan mankeert en stuk is.